ကိုယ္ေတာ္အီဗရာဟီးမ္ (မင္းႀကီး သခၤါ)

ကိုယ္ေတာ္ အီဗရာဟီးမ္ ကို ကုရ္အံက်မ္းေတာ္တြင္ အမည္နာမအားျဖင့္ (၆၉)ႀကိမ္ ေဖၚျပၿပီး။ ယံုၾကည္ခ်က္၌ ယိုင္လဲမႈ မရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ (သရဏဂံု ၿမဲေသာ ပုဂၢိဳလ္) “ဟနီးဖ္” ဟု ဘြဲ႔ေတာ္ရေပသည္။ အီဗရာဟီးမ္ ဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္မွာ “လူမ်ိဳးမ်ား၏ ဖခင္” ဟု ျဖစ္ေၾကာင္း (သမၼာက်မ္းစာ၏ ကမၻာဦးက်မ္း ၁၇း ၆)၊ ေတြ႔ရေပသည္၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႔အား “မူဆလင္” ဟုေခၚျခင္းမွာ ကိုယ္ေတာ္ အီဗရာဟီးမ္ လက္ထက္ေတာ္ ကတည္းက အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ေသာ အမည္နာမ ျဖစ္ေပသည္။ (၂၂း၇၈) ေနာက္ဆံုးပြင့္ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္ ကိုယ္ေတာ္ မုဟမြၼဒ္သည္ သူ၏မ်ိဳးႏြယ္ထဲမွ ျဖစ္ေပသည္။
ဤေနရာ၌ တင္ျပစရာ အနည္းငယ္ ရွိေပသည္၊ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနျဖင့္လည္း ဤဘဒၵကမၻာ၌ ေနာက္ဆံုးပြင့္ ပညတ္ဘုရား တစ္ပါး ပြင့္ေပၚရန္ ရွိေပသည္၊ ထို ကုိယ္ေတာ္၏ အလွ်င္ စၾကာ၀ေတးမင္းႀကီး သခၤါ ပြင့္ေပၚလာမည္ဟု ပိဋကေတာ္ စကၠ၀တၱိသုတ္၌ ဆိုထားေပသည္၊ ထိုမင္းႀကီးတြင္ အေခၽြအရံ မိဘုရား မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အျပင္ အဖိုးထိုက္လွေသာ သားဦးရတနာႏွင့္ သားသမီးမ်ား အေထာင္အေသာင္း ရွိလိမ့္ မည္ဟု ဆိုထားေပသည္။ (စကၠ၀တၱိသုတ္ ၁၀၆)၊ ပိဋကေတာ္လာ ေဖၚျပေသာ စကားလံုးမ်ားအား ေရွးသံုး ေပါရာဏ ေ၀ါဟာရမ်ားႏွင့္ မေကာက္ယူခဲ့ေသာ္ မင္းႀကီးသခၤါ၏ သမိုင္းသည္ ကိုယ္ေတာ္ အီးဗရာဟီးမ္၏ သမိုင္းႏွင့္ လြန္စြာ နီးကပ္မႈ ရွိေပသည္။
ထိုသုတ္ေတာ္၌ မင္းႀကီးေပၚထြန္းမည့္ အရပ္သည္ က်ဴပင္ ျမက္ပင္ႏွင့္ေတာေတာင္ ထူထပ္မႈတို႔ ကင္းသည့္ လူအမ်ားေနထိုင္ရာ ဇဗၺဴဒီပါကၽြန္းဟု ဆိုထားသျဖင့္၊ ထိုအရပ္သည္ ေတာေတာင္မ်ား အလြန္ထူေျပာသည့္ ဟိမ၀ႏၲာႏွင့္ နီးစပ္သည့္ အရပ္ေဒသဟု သတ္မွတ္ နားလည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထိုအဂၤါရပ္မွာ ကၽြန္းဆြယ္ တစ္ခုခု ႏွင့္သာ ကိုက္ညီမႈရွိေပသည္။ ထိုအခ်က္ကို အဆိုပါသုတ္ေတာ္ပါ “ပင္လယ္ေလးတန္ႏွင့္ ၀န္းရံလွ်က္ရွိသည္” ဟုဆိုျခင္းက တိက်ခိုင္မာ ေစေပသည္။ ၎သည္ အာေရဗ် ကၽြန္းဆြယ္တြင္ ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ကိုယ္ေတာ္ အီဗရာဟီးမ္၏ သမိုင္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။
(၁) မင္းႀကီးတြင္ သားသမီး အေထာင္အေသာင္း ရွိမည္ဟူေသာ အခ်က္မွာလည္း။ အီဗရာဟီးမ္အား ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္မ်ား၏ အေရအတြက္ကုိ မေရတြက္ႏိုင္ သကဲ့သို႔ သားသမီးမ်ိဳးႏြယ္ မ်ားျပားေစမည္ ဟူေသာ (သမၼက်မ္းစာ ကမၻာဦး (၁၅း ၅)ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ေနပါသည္။

(၂) မင္းႀကီးတြင္ အဖိုးထိုက္တန္ေသာ သားဦးရတနာ ရွိလိမ့္မည္ဟူေသာ အခ်က္မွာလည္း။ အီဗရာဟီးမ္သည္ အဘိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ သားဦးရတနာ အီစၥမာအီးလ္ကို ရခဲ့ေပသည္၊ သူ၏ ဖခင္အေပၚ၌ အနစ္နာခံမႈကို ယခုအခါ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေပါင္း သန္း၂၀၀၀ ခန္႔(ကမၻာ့ လူဦးေရ၏ သံုးပံု တစ္ပံု နီးပါး)က “စြန္႔လႊတ္စေတးမႈ” (ကုရ္ဘာနီ)ကို ႏွစ္စဥ္ ေဆာင္ရြက္ ေနရျခင္းက သက္ေသတည္ေနေပသည္။ ထိုအခ်င္းအရာေၾကာင့္ ကမၻာ့လူသားေပါင္းမ်ားစြာသည္ သားအဖႏွစ္ဦးအား မည့္သည္အခါတြင္မွ ေမ့ကြယ္၍ မရႏိုင္ေပ။
(၃) မင္းႀကီးမွာ ထိုဇဗၺဴဒီပါကၽြန္းမွ ေကတုမတီမည္ေသာ ေနျပည္ေတာ္၏ ျပည့္ရွင္မင္း ျဖစ္မည္ ဟူေသာ အခ်က္ကိုလည္း ကုရ္အံက်မ္းလာ သုတ္ေတာ္ (၂း ၁၂၄) တြင္ “သင့္အား လူသားတို႔၏ ေရွ႔ေဆာင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေတာ္မူၿပီ” ဟူေသာ အခ်က္က ေထာက္ျပေနၿပီး။ သူျပန္လည္ ထူေထာင္ခဲ့ေသာ မကၠာဟ္ၿမိဳ႔အား ၿမိဳ႔ရြာတို႔၏ မိခင္ဟု ကုရ္အံက်မ္းေတာ္က ဆိုေပသည္၊ (၆း ၉၂)။
(၄) မင္းႀကီးသည္ စၾကာ၀ေတးမင္းႀကီး ျဖစ္သည္ ဆိုျခင္းကို- သင့္အားလူမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေစမည္။ သင္၏ နာမကို ႀကီးျမတ္ ေစေတာ္မူမည္၊ ခါနန္ျပည္ (ယခု အာရဗ္ကမၻာ) ကိုသင္၏ မ်ိဳးႏြယ္အား အစဥ္အၿမဲ အပိုင္ေပးမည္။ (ကမၻာဦး ၁၂း ၂။ ၁၇း ၁၀) ဟူ၍တိုက္ဆိုင္ေန ျပန္သည္။
(၅) အ့ံၾသစရာေကာင္းသည္က မင္းႀကီးသခၤါသည္ ေရွးေရွးက မင္းႀကီး မဟာပန္နဒ အတြက္တည္ေဆာက္ ခဲ့ေသာ အေဆာက္အဦးေတာ္ကို ျပန္လည္ ျမႇင့္တင္ေတာ္မူလိမ့္မည္ ဟူ ေသာအခ်က္ပင္တည္း။ အီဗရာဟီးမ္သည္ သူ၏ သားဦးရတနာႏွင့္အတူ ေရွးေဟာင္း လူသားတို႔ အျမတ္တႏိုးထားေသာ အေဆာက္အဦး (၀တ္ေက်ာင္းေတာ္) ကို ျပန္လည္ ျမႇင့္တင္ေတာ္မူခဲ့သည္ ဆိုသည္ပင္ျဖစ္၏၊ (ကုရ္အံ ၂း ၁၂၇)။
မင္းႀကီးသခၤါသည္ ေနာက္ဆံုးပြင့္ေပၚမည့္ ေမတၱယ် (ေမတၱာ၏ ကံပုဒ္။ ေမတၱာပို႔ ခံထိုက္သူ ) ဘုရားရွင္ အတြက္ ေရွးေျပးနိမိတ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားသကဲ့သို႔ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႔က ေနာက္ဆံုးပြင့္ ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ေဆာင္ဟု အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ေသာ မုဟမၼဒ္ (ေမတၱာပို႔ခံထိုက္သူ)ကိုယ္ေတာ္၏ ေရွးေျပးနိမိတ္မွာ ကိုယ္ေတာ္အီဗရာဟီးမ္ ျဖစ္ေပသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အေနျဖင့္ ဘာသာတရားတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုအၾကား နားလည္မႈရေစရန္ ပိုမို နီးစပ္မႈရွိေစရန္ ေစတနာေကာင္းမ်ားျဖင့္ သုေတသန ျပဳလုပ္သင့္ေပသည္။

ေဌးလြင္ဦး