ဒ႑ာရီ ဇတ္ေကာင္မဟုတ္သည့္ ကိုယ္ေတာ္မူဆာ

ကိုယ္ေတာ္မူဆာအား အမည္နာမအားျဖင့္ ကုရ္အံက်မ္းေတာ္တြင္ ၁၃၆ ႀကိမ္ေဖၚျပၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အစၥေရး လူမ်ိဳးမ်ားအား အမိုက္ေမွာင္မွ ကယ္ခၽြတ္ရန္ ပြင့္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပေပသည္။ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ႏွင့္ သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားအတြက္ ဥပမာမ်ားကို ကိုယ္ေတာ္မူဆာႏွင့္ သူ႔ေနာက္လိုက္မ်ား၏ ပမာႏွင့္ အၾကာခဏ ပံုေဆာင္ျပသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။
သို႔ေသာ္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ကုရ္အံက်မ္းေတာ္ကို ေလ့လာ စဥ္းစား ဘာသာျပန္ဆိုသမွ်တြင္ ခရစ္ယံ အေတြးအေခၚ ေခါင္းေပါင္းကို ေဆာင္းထားလွ်က္ ျပန္ဆို ေရးသား ေဟာေျပာျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္မူဆာအပါအ၀င္ က်မ္းေတာ္၌ ေဖၚျပေသာ ကိုယ္ေတာ္အမ်ားစုမွာ ဒ႑ာရီဇတ္ေကာင္မ်ား အျဖစ္မွ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။
ကိုယ္ေတာ္မူဆာႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ဒ႑ာရီအျဖစ္ ဘာသာျပန္ဆို ခံရမႈမ်ားအနက္ ထင္ရွားေသာ အေၾကာင္း အရာမ်ားမွာ-
(၁) ပယ္လယ္ျပင္ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္ျခင္း
(၂)ေတာင္ေ၀ွးျဖင့္ ေက်ာက္တံုးကို ရိုက္လိုက္သျဖင့္ ေသာက္ေရမ်ား ပန္းထြက္လာျခင္း
(၃)ကိုယ္ေတာ္၏ ေတာင္ေ၀ွးက ေႁမြနဂါးျဖစ္သြား၍ ေမွာ္ဆရာမ်ား၏ ေတာင္ေ၀ွးမွ ျဖစ္လာေသာ

ေႁမြမ်ားကို ၀ါးၿမိဳလိုက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
(၁) က်မ္းေတာ္၏ ၂း ၅၀ တြင္ ေဖၚျပေသာ “ ငါသည္ သင္တုိ႔အတြက္ ပင္လယ္ျပင္ကို ခြဲခဲ့ၿပီ၊ သင္တို႔အား ကယ္ႏွတ္၍ သင္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္တြင္ ဖာရိုးမင္းဆက္အား ႏွစ္ခဲ့ၿပီ” ဟူသည္ကို ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၏ ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း ၁၄း ၂၂ တြင္ပါေသာ “၎တို႔ ျဖတ္သြားစဥ္ ေရမ်ားသည္

၀ဲမွ ယာမွ ေက်ာက္ထရံ ကဲ့သို႔ ရွိေန၏” ဟူေသာ အယူအဆကို အလိုလိုက္လွ်က္္ ပင္လယ္ႀကီးကို အမွန္တကယ္ ခြဲပစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆို ၾကေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဒ႑ာရီဆန္ေသာ အယူအဆမ်ိဳး ကုရ္အံက်မ္းေတာ္၌ ဆိုထားျခင္း လံုး၀ မရွိေပ၊ ဤသုတ္ေတာ္တြင္ ေဖၚျပထားေသာ အာရ္ဗီစကား“ဘဟာရ္” ဆိုသည္မွာ “ပင္လယ္ျပင္” သို႔မဟုတ္ “ဒီေရအတက္အက်ရွိေသာ ပင္လယ္၀ ျမစ္ေရျပင္” ဟု အနက္ရေပသည္။
ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဖာရိုးမင္းဆက္တို႔ အခင္းျဖစ္ေသာေနရာမွာ ပင္လယ္နီတြင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤသုတ္ေတာ္ ပါ “ဘဟာရ္” ကို ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးဟု ဘာသာျပန္၍ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ ပထ၀ီအေနအထားအရ ဒီေရအတက္အက်ရွိေသာ ပင္လယ္၀ ျမစ္ေရျပင္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္၊ ထို႔အျပင္ ပထ၀ီပညာအရ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ပင္လယ္နီတြင္ ကၽြန္းစုတန္း မ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ေပသည္၊ ပင္လယ္နီ၏ ေျမာက္ဘက္အစြန္ဆံုးအပိုင္း (ဓမၼေဟာင္းက်မ္းခ်က္အရ အခင္းျဖစ္ရာ ေနရာ) သည္ ကၽြန္းစုမ်ား ၾကားရွိ ေရလက္ၾကား ျဖစ္၍ ေရနက္ပိုင္း မဟုတ္ခဲ့ေပ၊ ဒီေရ က်ေနစဥ္တြင္ ေရခမ္းေနၿပီး။ ဒီေရ တက္လာ ေသာအခါမွသာ ေရျပည့္လွ်ံျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ ကိုယ္ေတာ္မူဆာ (ေမာေရွ)ႏွင့္ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖတ္သြားစဥ္ ဒီေရက်၊ ေရခမ္းေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ ထိုအခ်က္ကို က်မ္းေတာ္၏ (၂၀း၇၇)တြင္ သူတို႔ ျဖတ္သြားေသာ လမ္းသည္ “ေျခာက္ေသြ႔ေသာ လမ္းေၾကာင္း” တြရီးကန္ (မ္) ဟု အခိုင္အမာ ေျပာထားၿပီး သူတို႔၏ ေနာက္မွ လိုက္လာေသာ ဖာရိုးမင္းဆက္မ်ား ထိုေနရာသို႔ ျဖတ္သန္းစဥ္ ဒီေရ အတက္ႏွင့္ ထိပ္ဆိုင္တိုးရျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ ထိုအခ်က္ကို ၂း ၅၀ ရွိ ဖာရိုးမင္းဆက္အား ႏွစ္ (နစ္ေစ)ခဲ့ၿပီ ဆိုသည့္ စကားက ေထာက္ျပေနေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ က်မ္းေတာ္တြင္ ေဖၚျပေသာ “ပင္လယ္ျပင္ကို ခြဲခဲ့ၿပီ” ဆိုသည္မွာ သဘာ၀ဓမၼကို ခ်ိဳးဖ်က္၍ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ခြဲျခားသတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္သည့္ ဒီေရအတက္ႏွင့္ ဒီေရအက် ပင္လယ္ေရ၏ သဘာ၀ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္မူဆာႏွင့္ သူ၏ရန္သူမ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္ရပ္ကို ပူးတြဲ တင္ျပျခင္း သာျဖစ္ေပသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ဖာရိုးမင္းဆက္မွာ ေရနစ္ မ်ိဳးျပဳတ္သြားျခင္း မဟုတ္ေပ၊ သမိုင္း ေရစီး၌ နစ္ျမဳပ္သြားျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ (ေသာက္ေရအတြက္ ေက်ာက္တံုးကို ရိုက္ျခင္း- သီးျခားေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဖတ္ပါ)
ေဌးလြင္ဦး